تأثیر مؤلفه‌های سرمایة انسانی بر دستمزدزنان بخش خصوصی در ایران؛ مبتنی بر ریزداده‌ها

هدف این مقاله، بررسی تاثیر مولفه­های سرمایه انسانی بر دستمزد شاغلان زن در بازار کار ایران است. با استفاده از ریزداده­های طرح آمارگیری هزینه-درآمد خانوارهای شهری و با بکارگیری از تکنیک رگرسیون چندک(QR)، الگوی دستمزد شاغلان زن در بخش خصوصی(حقوق­بگیر خصوصی) در قالب مدل مفهومی، تصریح و برآورد شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد در چندک­های مختلف هر سه مولفه سرمایه انسانی(به خصوص تحصیلات) بر دستمزد زنان(حقوق­بگیر شاغلان) در بخش خصوصی، اثر مثبت و معناداری داشته است. در بین مولفه­های سرمایه انسانی، در میان چندک­ها، شاخص تحصیلات بیشترین اثرگذاری را دارا می باشد. یعنی این­که از منظر بنگاه­های اقتصادی خصوصی، تحصیلات بالاتر، ملاک مهمی برای پرداخت دستمزد بیشتر به شاغلان زن(در مقایسه با شاغلان مرد) می باشد. ضمن آن که در چندک­های مختلف ضرایب شاخص‌های سلامت در مقایسه با سرمایه­های انسانی ناشی از آموزش و تجربه، از نوسانات بیشتری برخوردار می باشد و در چندک­های پایین تر(Ql)، میزان واکنش دریافتی­ها به شاخص­های سلامت بیش از چندک­های بالاتر(Qh) بوده است و هر نوع تکانه از ناحیه سلامت ممکن است وضعیت دستمزد زنان شاغل را به خصوص در گروه‌های درآمدی پایین­تر، بیشتر تحت تاثیر قرار دهد.